Vorige week publiceerde de New York Times dit artikel over onze nieuwe Arsenaal partner ‘Christiaan van der Klaauw’. In de westvleugel op de eerste etage is sinds kort de exclusieve ‘werkplaats’ van deze Nederlandse horlogemaker gevestigd. Pim Koeslag is aan het woord en vertelt over de bijzondere horloges die hij ontwikkelt en de weg er naar toe.
_________
NAARDEN, Nederland — Pim Koeslag herinnert zich nog goed het gesprek dat hij in 2002 had met de Nederlandse horlogemaker Christiaan van der Klaauw. “Christiaan zei: ‘Waarom ga je niet gewoon naar Zwitserland, doe wat ervaring op en dan kun je misschien een keer terugkomen en met mij samenwerken.'” Dat advies volgde hij op. En in 2022, jaren na de pensionering van Christiaan van der Klaauw, keerde Pim Koeslag terug als meesterhorlogemaker en meerderheidsaandeelhouder om de technische en commerciële ontwikkeling van het merk te leiden. “Ik heb me altijd een mislukkeling gevoeld – tot het moment dat ik naar de horlogemakersschool ging”, zegt Koeslag. “Het punt is – op school was het altijd moeilijk, omdat ik erg dyslectisch ben.”
Hij ging naar de Zadkine Vakschool in Amsterdam om zich te bekwamen in het vak ‘sieraden maken’, maar ontdekte toen dat ‘uurwerk maken’ in het curriculum stond en veranderde van programma. “Eindelijk ervoer ik iets in mijn hoofd dat werkte”, vertelt hij. “Toen ik eenmaal de wielen zag draaien tijdens de les horlogemaken, werd alles logisch.”
Het was zo logisch dat hij in de tussenliggende jaren 30 uurwerken creëerde en nu als uitvinder op negen patenten staat vermeld.
De carrière van Pim Koeslag begon op 21-jarige leeftijd toen hij – als Zadkine’s best-in-class afgestudeerde – werd ingehuurd door Frederique Constant Group in Genève om een nieuw handopgewonden uurwerk te ontwikkelen. En in 2006 leidde hij de afdeling horlogemakers van de groep. De man achter de snelle opmars Koeslag – die hij “de belangrijkste mentor in mijn carrière” noemde – was Peter Stas, de oprichter en algemeen directeur van de groep.
Het hoofdkantoor van Christiaan van der Klaauw in Nederland is gevestigd in een bovenvleugel van een voormalige opslagplaats voor munitie.
Pim Koeslag beschrijft zijn vaardigheid als “3D-beelden, maar dan in mijn hoofd”. Hij herinnert zich bijvoorbeeld de ontwikkeling van een minieme repeater-tourbillon met meer dan 400 componenten voor Ateliers deMonaco, het high-end merk van de Frederique Constant Group: “Als ik ’s nachts in bed lag, kon ik het in mijn hoofd spelen. Ik nam onderdelen weg, stopte er nieuwe in en ik kon zien wat er gebeurde. Als je een veer hebt, laat je hem werken, wat gebeurt er? Waar zit het wrijvingspunt, waar zit de meeste kracht?” Een paar keer, zegt hij, heeft hij zelfs computeringenieurs overtroffen als de prototypingfase van een horloge heeft bewezen dat zijn visie correct was en de berekeningen van de ingenieurs onjuist waren. “Ik kan het niet echt uitleggen, maar in mijn gedachten werkt het.”
Welke persoonlijke prestaties van een horloge waardeert hij het meest? Hij begint te spreken over twee eeuwigdurende kalenderhorloges. Een daarvan, voor Ateliers deMonaco, betreft de ontwikkeling van een supercomplex uurwerk dat super makkelijk te gebruiken is: “Ik werd geïnspireerd door mijn oude digitale Casio-horloge, waar je op een knop drukt totdat er iets knippert – en dan kun je het instellen.”
Een mechanische versie werd mogelijk gemaakt door “een selector op 6 uur waarmee je, eenmaal geactiveerd, de datum, week of maand met een enkele druk kunt wijzigen”, vertelt hij, erop wijzend dat het hem een jaar of twee slapeloze nachten kostte om de constructie te kunnen uitwerken.
Pim Koeslag werkte bijna twee decennia bij Zwitserse merken voordat hij terugkeerde naar Nederland.